Elk jaar gaan er tientallen enthousiaste kinderen op Grijze Jager kamp in Overasselt. Een week lang worden ze daar klaargestoomd om echte Grijze Jagers te worden. Omdat het verzamelen van informatie en ervaringen natuurlijk belangrijk is voor het Grijze Jager Korps, worden er ook altijd dagboekverhalen bijgehouden.
In deze blog delen we de dagboekverhalen van een van de kampen van vorig jaar. Zo krijg je een uniek kijkje in hoe een week op het Grijze Jager kamp eruitziet!
Let op: in verband met privacy zijn de namen in deze dagboekverhalen verzonnen.
>>>———->
Dagboekverhaal zondag
Een stralende zon wachtte onze kampgangers op toen zij hier aan het begin van de middag arriveerden. Het afscheid met de ouders/verzorgers was kort maar krachtig – geen tijd om uitgebreid gedag te zeggen, want de kinderen keken al uit naar het volle programma dat ze te wachten stond! Na een intensieve namendans won Rosa een van de beer-mug-zalm toernooien (de exclusieve Grijze Jager versie van steen-papier-schaar, natuurlijk). Daarna werd het tactisch denken van de kinderen op de proef gesteld met het jaagspel. Erg soepel ging dat nog niet, dus we gaan hard oefenen deze week!
Terwijl daar het mikken geoefend werd, waren anderen hun coördinatie en samenwerkingkunsten aan het oefenen, waarbij vooral Eddie en Daan er heel goed in slaagden om hun balletje langs alle gaten veilig omhoog te hijsen. Het is een Grijze Jager alom bekend: oefenen, oefenen, oefenen en oefenen! De oud-Aralueense spelletjes bleven dan ook lang populair. Gelukkig waren er ook genoeg rustige momenten, waarbij Bo en Eefke al snel de boekenkast plunderden en rustig gingen lezen, onder het genot van lekker stuk fruit.
Toen de coördinatie en het mikken voldoende geoefend was, was het eindelijk tijd om de pijl en boog op te pakken. Eventjes de basistechnieken doornemen terwijl de druppeltjes begonnen te vallen, maar dat deerde niet, want de eerste pijlen zijn geschoten! Na een paar spannende lichtflitsen begaven we ons naar de boskapel. Gelukkig mochten we die ook al snel uit en gingen we een heuse regen-wolken-zonne-regenboog dans doen! Hopelijk hebben we het genoeg laten regenen dat we morgen vuur mogen maken, maar dat het stopte met regenen vonden we ook niet heel vervelend… Want ja, wat is er vervelender dan regen? Natgeregende mantels!
Als Grijze Jager kun je natuurlijk niet zonder je befaamde mantel. Deze werden na het eten dan ook uitgedeeld, waarna de kinderen meteen op te proef gesteld werden. Ongezien en ongehoord voortbewegen, en daarbij nog geheime voorwerpen zoeken en in veiligheid brengen… Op de mantel vertrouwden ze wel. Micheal en Karin wonnen dit sluipspel. Hopelijk heeft Will dat ook gezien… Nu even lekker al het zand, modder, en regen van ons afwassen en naar bed!
Dagboekverhaal maandag
Na nog een regenbui vannacht kwam iedereen vroeg en fruitig buiten op een lekker afgekoeld terrein. Erg lang de tijd om wakker te worden hadden ze echter niet: meteen bij het ontbijt werd een briefje van Will gevonden! Gisteren hadden we al van Will gehoord dat de sleutels van kasteel Araluen gestolen waren, en nu kregen we de opdracht om op bezoek te gaan bij Sint Walrick. Op de gevaarlijke tocht moesten de kinderen natuurlijk voorbereid worden, dus de eerste les was: meswerpen!
Zeppe was heel goed aan het mikken en gooien. Atse en Wren waren ook heel goed – vooral in snelheid en kracht. Daarna was het tijd om naar Walrick te gaan. Sluipend begaven de kinderen zich naar de ruïne van zijn kapel. De Heilige stond hun al op te wachten. Hij vertelde dat hij vroeger de leider was van de slechte Hoemannen, die de sleutels hebben gestolen. Eddie en Isa stelden beide een vraag aan Walrick, en Rosa bewaakte de sleutel die Walrick gevonden had. Deze sleutel hield ze de rest van de dag bij zich. Zou die van het kasteel zijn…?
Daarna was er vrije tijd (een luxe voor Grijze Jager leerlingen), die bij een andere kampvuurplaats doorgebracht werd. De kinderen konden zichzelf prima vermaken! Atse tikt een begeleider aan bij tikkertje, Rosa en Isa schommelden, Ollie genoot van een vuurplaats die niet aan stond, Micheal en Marit probeerden de planning te achterhalen en Karin trachtte begeleiders te laten schrikken.
Met een goedgevulde maag was het tijd voor de volgende oefening: bomen beklimmen! Wren knuffelde de boom meer dan dat hij klom, maar kwam des te vrolijker aan in de top. Tweede ronde werd hij door Atse, Eddie en Aria gewoon omhoog getrokken. Tristan ging als een speer de boom in en Belle overwon dapper haar hoogtevrees.
Ook werd er intensief zwaardgevochten. Bo deelde hierbij al zijn expertise met de anderen. Toen de activiteiten voorbij waren, wilde Eddie niet achter de buitensportbegeleiders aanlopen, maar wel sluipen. Het maakt voor Grijze Jagers een groot verschil. Sluipend begaven de kinderen zich naar het diepste van het bos, waar ze op verschillende verborgen doelen schoten. Op hun eigen avondeten hoefden ze gelukkig niet te jagen.
Was na het diner de dag dan voorbij? Zeker niet! Nog twee activiteiten lagen op de kinderen te wachten. Eerst, nogmaals boogschieten, maar dan met nog zwaardere bogen én op een heuse boogschietbaan. Aria wisselde hierbij steeds van boog, om zo goed mogelijk te kunnen schieten. Daarna werden de kinderen opgesloten. Niet in hun hutjes, maar in een escape room. Daan vond binnen al snel een van de cijfers voor het slot. Maar daarmee waren ze nog niet buiten! Ondanks de vele enge momenten schrok er niemand. Dit zijn heuse Grijze Jagers in spe! Will is vandaag gecontacteerd over de gevonden sleutel. Hopelijk laat hij ons na een goede nachtrust iets weten!
Dagboekverhaal dinsdag
De ochtend begon met een brief van Will. De gevonden sleutel was niet van het kasteel, dus we moesten verder zoeken! Maar dan wel op de Grijze Jager manier, natuurlijk. Dus tijd voor een nieuwe sluip-en-kruiples! Ongezien en ongehoord probeerden de kinderen zich door het bos te verplaatsen. Het is lastig, met al die krakende bladeren, maar beetje bij beetje gaat het beter. Zelfs wanneer er oogcontact gemaakt wordt met de instructrice, bewegen Daan en Bo niet. Zo komen ze toch ongezien aan de andere kant van het parcours.
Na een rustige individuele les is het tijd voor samenwerking bij de Robinson Games. Karin gooit als enige haar blokje in de hoge emmer, en Marit houdt haar armen stijf bij een uithoudingsuitdaging. De lunch is na al deze inspanning meer dan welkom – zelfs al wordt deze onderbroken door het vinden van een kist. Dus hier past de sleutel op! Nu nog op zoek naar de andere sleutel en de twee codes voor de sloten… Allicht zijn deze elders op het terrein te vinden? We gingen op zoek! Maar dan testen we natuurlijk wel ook meteen onze conditie en soepelheid. Zo ontstond er een heuse obstacle run.
De kinderen vlogen over het terrein. Tristan hielp Marit omhoog, over een hindernis heen. Aria liet zich bij een andere hindernis niet hinderen door haar Jagersmantel, en Mica kroop zonder te klagen door alle tunnels. We waren naderhand de uitputting nabij. De vrije tijd was dan ook heerlijk rustig. Christian toonde zijn voetbal skills en Rosa, Isa, Marit en Karin hebben samen een brief geschreven naar Walrick om hem te vertellen over de gevonden kist.
Tegelijkertijd waren Wren, Atse en Bo druk bezig met het kraken van de sleutelcodes, al wilde dat helaas niet helemaal lukken. Misschien kwam dat ook door een afleiding, want ineens verscheen daar een dinosaurus! Leefden die nog tijdens de middeleeuwen? Zeppe en Ollie namen de leiding tijdens de achtervolging, maar helaas ontsnapte het dier, dus ging Zeppe weer lekker verder lezen in zijn Grijze Jager boek.
Terwijl de kinderen in twee groepen jullie vast heel enthousiast over het kamp vertelden (tijdens het belmoment), ging de andere groep alvast oefenen met legioen schieten. Daarna kwamen de twee groepen samen en stond er een heus team van zestien boogschutters. Als één losten zij hun salvo’s. Karin, Zeppe, Ollie en Tristan waren hierbij commandanten. Dapper namen ze het dan ook op tegen de twee zwaardvechters die de pijlen probeerden te stelen. Eventjes wat avondeten en dan op naar de allerlaatste activiteit van de dag: het klimbos! Samen met een begeleider redde Atse de mascotte. Daan, Atse en Wren zwaaiden vanuit de hoogte naar de begeleiders op de grond. Isa speelt een klein beetje vals – maar goed, doen Jagers dan niet ook soms? Karin, aan de andere kant, vond het zo leuk in de bomen dat ze er bij ging liggen. Ze was niet de enige die moe was, want intussen liggen alle kinderen rustig te slapen. Het is al snel morgen!
Dagboekverhaal woensdag
Van het onweer vannacht was gelukkig niemand wakker geworden, dat gebeurde pas bij toen het vanochtend weer licht was. Nog meer licht kwam al gauw, toen de kinderen begonnen aan de fire building en nature skills. De bomen en het droge gras waren nog net veilig voor de grote vuren die gebouwd werden. Karin had een hele grote stapel takken verzameld, en Zeppe en Rosa sloegen de houtblokken in één keer doormidden. Bo, Marit en Tristan hadden hun vuur heel snel aan. Wren ging voor een carrière switch en ging als archeoloog opgravingen uitvoeren. Hierbij vond hij een steen waar hij heel blij mee was.
Bij het vuur maakten de kinderen ook hun eigen lunch. Tosti’s, worsten, en marshmallows werden bereid. Het was erg rustig terwijl de kinderen van hun eigen creaties genoten! Met de magen goed gevuld gingen we weer klimmen. Alle kinderen gingen als een speer de ladder in. Daan had wat moeite, maar bleef dapper het proberen en bereikte uiteindelijk de top. Niet zonder de hulp van alle kinderen die haar hielpen! Hoewel het een activiteit was die persoonlijke klimskills testten, bleek het een heuse teambuilding ervaring. Isha bleef maar anderen zekeren! Alle samenwerking ging echter weer het raam uit toen het tijd was voor archery tag. Hoewel de kinderen het allemaal erg gezellig hebben met elkaar, was er geen genade: iedereen probeerden elkaar verwoed af te schieten. Marit was erg goed in het ontwijken van pijlen. Aria dook zonder twijfel bijna de grond in om zo een pijl te ontwijken.
En ineens was daar de heilige Walrick weer! Hij vertelde van alles over de slechte Hoemannen van wie hij vroeger de leider was. En over de andere begeleiders… Heeft dat echt wat te maken met het mysterie van de vermiste sleutels, of hebben de kinderen het veel te erg naar hun zin op het kamp? Hun eigen verhalen zullen het moeten vertellen. Eddie, Ollie, Atse, Wren, Zeppe en Aria beleven intergalactische avonturen aan tafel tijdens het eten. Daarna gingen we weerwolven spelen. Krystian was een ontzettend fanatieke heks bij dit spel. Erg welkom was het kampvuur. Vooral Daniël en Micha hadden hiervoor hard gewerkt en grote takken verzameld. Ondanks dat het spel meermaals onderbroken werd door muzikanten die langskwamen, was het erg gezellig. Nu zijn de kinderen, net als de inwoners van Wakkerdam, heerlijk gaan slapen.
Dagboekverhaal donderdag
Nog voordat de kinderen goed en wel wakker geworden waren, lag er al een boodschap van Will op ze te wachten. Na al het harde trainen en al het oefenen, oefenen, oefenen en nog eens oefenen van de afgelopen was het tijd voor een langere avontuurlijke tocht. Rosa en Isa gingen tijdens het lopen alle koeien die ze tegenkwamen een naam geven. Bo en Karin wezen de weg. Door de donkere bossen, langs de oude aanvalsplaats van de hoemannen, naar een oude brug… De kinderen slopen er op los. Bij de oude brug lag er toevallig wat hout en na lang zoeken werd er ook touw gevonden. Hiermee bouwden we dus maar een vlot! Aria zorgde ervoor dat alle knopen goed strak zaten.
Het vlot moest natuurlijk getest worden, dus met z’n allen voeren de kinderen naar de overkant en weer terug. Tijdens de tocht over de plas werd het huisdier Harrie de kreeft gevonden. Daarna werd er watertikkertje gespeeld. Hoewel het flink geregend heeft, hielden de kinderen zich sterk. Als echte Grijze Jagers gingen ze niet klagen, maar rustig (of toch een beetje feestend) schuilen in de aanhangwagen. En toen weer terug naar het terrein voor een warme douche!
Na een gezellig belmomentje was het tijd om te gaan puzzelen, want in de loop van de dag waren er wat raadsels en sleutels gevonden. Zouden de oplossingen hiervan allicht de kist kunnen openen? Voor we erachter konden komen moest er echter iets anders gebeuren. De Grijze Jager kennis van de kinderen moest op de proef gesteld worden! Een quiz werd gehouden, met zowel open als moeilijke vragen, individuele kennis en groepsoverleggen. De clan van de eikenbladen, Girlstars, pastasausjes, en sleuteldragers streden om de titel, die onder een groot applaus aangenomen werd door eerstgenoemde. Natuurlijk was er ook weer vrije tijd. Marit en Atse bouwden een huisje voor insecten en Daan en Mica kletsten iedereen de oren van het hoofd. Zeppe was erg gehecht aan zijn boek. Tristan zorgde voor een creatieve route waardoor iedereen wel zwaarden kon pakken, zonder over de stenen te lopen waar ze niet mogen komen.
Na het eten was het tijd om te gaan meswerpen. Ollie gooide vol raak. Tristan en Wren ook, maar wel zo hard dat het schild naar achteren vloog en Daans mes daardoor het doel miste. Eddie raakte vooral het touw, maar eerlijk is eerlijk, dat is ook een behoorlijke uitdaging. Daarna terug naar de kampvuurplek, waar het spelletje “gekruist of om gekruist” de observatiekunsten testte. Oh wat was dat lastig… Maar hé! Een nieuwe, onverwachte brief van Will vertelde ons dat de Hoemannen weten dat wij de kluis in ons bezit hebben. Ze willen ons daarom aanvallen! Hopelijk niet vannacht, want alle kinderen liggen intussen heerlijk te slapen…
Dagboekverhaal vrijdag
Om maar in Arnauts woorden te spreken: “Wat hebben we voor ontbijt?”. Het antwoord was: veel. Atse en Ollie zorgden ervoor dat al het beleg netjes opgestapeld lag, zodat iedereen van al het lekkers kon smullen. Een goed gevulde maag was noodzakelijk, want de puzzels die gisteren gevonden waren moesten vandaag nog opgelost worden. Met een beetje samenwerking ging dat uiteindelijk heel snel. De kist ging open en eindelijk was de sleutel van kasteel Araluen gevonden. Nu goed bewaren, want de Hoemannen willen die komen stelen! Tijd om nog even heel veel te oefenen dus.
Allereerst werd er weer legioen geschoten, waarbij iedereen in strakke linies op vaste commando’s op een levende vijand schoot. De kinderen werden ontzettend hard gedrild, maar deden het dan ook steeds beter. Na ruim een uur hard trainen stond er een heus leger op ons terrein! De opstelling en tactieken voor de verdediging tegen de Hoemannen werd uitgebreid besproken. Bo en Karin zorgden ervoor dat iedereen wapens had voor een eventuele aanval en Rosa stelde allerlei “wat als” vragen om de tactiek scherp te krijgen.
Een lunch (verste knakworsten) ging er na al dat harde werken dus wel in. Magen weer goed gevuld ging de groep in tweeën uiteen. De helft zou tijdens de aanval gaan boogschieten; zij ging dan ook nog een toernooi op de boogschietbaan doen. Aria en Daan stonden hierbij bovenaan. Op een ander deel van het terrein kwam een cowboy een serieuze zwaardvecht instructie geven. Isa is zeer serieus en zorgt ervoor dat haar linie bijeen blijft. Tristan smeekt de zwaardmeester bijna om meer lessen.
Na al dat harde trainen was er gelukkig nog wat vrije tijd om te ontspannen voor de Hoemannen zouden komen. Niets kon Daan en Eddie van hun boeken verstoren en Wren bouwde huizen voor insecten. Maar toen klonk de bel. De Hoemannen kwamen eraan!
Zeppe was de commandant tijdens de verdediging tegen de Hoemannen. Zijn commando’s kwamen boven het geluid van de aanval uit. Marit bleef enthousiast zwaardvechten. Het was een zware strijd. Even leek het alsof we aan het verliezen waren, maar toen kwam het verlossende woord. Wij hadden de sleutel nog en de Hoemannen waren gevlucht. Tijd voor een feestje!
Er werd gezongen, gedanst en gegeten. Gelukkig was het geen Skandisch feest en bleven de knokpartijen uit. Toen het toetje bijna op was, was het tijd voor hoog bezoek. Koning Duncan zelf kwam zijn sleutel ophalen. En hij bracht zelfs nog een bedankje mee! Als bewijs van al hun harde werken van de afgelopen week werden de kinderen beloond met de titel “Grijze Jager leerling”. Kristian nam zeer serieus zijn eikenblad in ontvangst. Even leek het erop alsof Mica dit jaar niet geslaagd was, maar ook hij kreeg uiteindelijk een certificaat. Tot slot nog een potje weerwolven en dan op naar bed! We gaan het kamp missen, maar gelukkig hebben we nog deze laatste avond.
>>>———->
Wil je na het lezen van deze dagboekverhalen ook op Grijze Jager kamp? Ga dan voor meer informatie naar de website van Club Adventure!